Ze względu na ciągle rozwijający się rynek nieruchomości, zawód rzeczoznawcy majątkowego staje się coraz bardziej popularny.  Tytuł „rzeczoznawca majątkowy” podlega ochronie prawnej. Dostęp do wykonywania tego zawodu jest uregulowany prawnie, a wykonywanie czynności wyceny nieruchomości bez stosowanych uprawnień, jest karany grzywną w wysokości do 50 tys zł. Rzeczoznawca Majątkowy to osoba, która posiada specjalne uprawnienia nadawane przez Ministra Rozwoju i Technologii. Wszyscy rzeczoznawcy majątkowi są wpisani do Centralnego Rejestru Rzeczoznawców Majątkowych, prowadzonego przez Ministra Rozwoju i Technologii.  

Uprawnienie do wykonania zawodu rzeczoznawcy majątkowego może uzyskać osoba, która:

– ma pełną zdolność do czynności prawnych i nie była karana za przestępstwo (przeciwko działalności instytucji państwowych oraz samorządu terytorialnego, przeciwko wymiarowi sprawiedliwości, przeciwko wiarygodności dokumentów, przeciwko mieniu, przeciwko obrotowi gospodarczemu, przeciwko obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi, skarbowe)

– ma wykształcenie wyższe,

– ukończyła studia podyplomowe w zakresie wyceny nieruchomości lub posiada doświadczenie zawodowe na stanowisku związanym z wyceną nieruchomości,

– przeszła z wynikiem pozytywnym postępowanie kwalifikacyjne, w tym zdała egzamin. Egzamin odbywa się stacjonarnie w Warszawie i składa się z części pisemnej oraz ustnej.

Na przestrzeni lat ścieżka do zdobycia uprawnień zawodowych w zakresie szacowania nieruchomości ewaluowała. Jedną z większych zmian, szeroko komentowaną w środowisku, było uchwalenie przez Sejm ustawy deregulacyjnej autorstwa Jarosława Gowina. Wraz z tą ustawą uwolniono zawód pośrednika i zarządcy nieruchomości oraz uproszczono tryb nadawania uprawnień w zakresie szacowania nieruchomościami. Zamiarem ustawodawcy było ułatwienie dostępu do, postrzeganego jako hermetycznego, zawodu, zwiększenie liczby rzeczoznawców, wzrost konkurencyjności, obniżenie cen oraz wzrost jakości usług. Co do tego ostatniego mam spore wątpliwości. Środowisko zawodowe jeszcze przed wejściem w życie ustawy deregulacyjnej sygnalizowało zagrożenia związane z obniżeniem poziomu jakości usług, związanego z mniejszym doświadczeniem początkujących rzeczoznawców oraz pewnej przypadkowości w decydowaniu się na taką ścieżkę zawodową. Praktyka pokazała, że jakość usług świadczonych przez rzeczoznawców, została zweryfikowana przez rynek. Rzeczoznawcy nieposiadający odpowiedniej wiedzy, umiejętności, stosujący ceny nie adekwatne do nakładów pracy, jakie należałoby „włożyć” w pracę nad wyceną, sprawiły, że przestali być oni atrakcyjni dla potencjalnych zleceniodawców.  By utrzymać się na powierzchni, rzeczoznawcy zaczęli nawiązywać współpracę z firmami, zwanymi „pośrednictwami wycen dla banków”, które poprzez podpisane umowy na wyłączność na obsługę wycen dla banków, gwarantowały im liczbę zleceń, za którą byli w stanie się utrzymać.  

Do końca 2013 roku, osoba chcąca pracować jako rzeczoznawca majątkowy musiała ukończyć magisterskie studia obejmująca swoim zakresem zagadnienia związane z wyceną nieruchomości lub studia magisterskie w innym kierunku i studia podyplomowe w zakresie wyceny nieruchomości, odbyć roczną praktykę, zorganizowaną przez federację, izbę rzeczoznawców, w trakcie której musiała opracować 15 projektów operatów szacunkowych i zdać egzamin państwowy. Egzamin państwowy składał się z części pisemnej (zadanie + testy wielokrotnego wyboru) oraz części ustanej.

Od 1 stycznia 2014 roku wspominana ustawa deregulacyjna ułatwiła dostęp do zawodu rzeczoznawcy majątkowego. Ustawa obniżyła wymagania co do posiadanego wykształcenia – nie jest już konieczne wykształcenie magisterskie, długości odbytych praktyk (6 miesięcy – w przypadku osób, które odbyły odpowiednie praktyki studenckie lub mają udokumentowane dwuletnie doświadczenie związane z wyceną nieruchomości, dodatkowe praktyki nie są wymagane) oraz liczby sporządzonych wycen (co najmniej sześć z pośród następujących:

a) nieruchomości lokalowej, w podejściu porównawczym, metodą porównywania parami,

b) nieruchomości zabudowanej, w podejściu porównawczym, metodą korygowania ceny średniej,

c) nieruchomości przynoszącej lub mogącej przynosić dochód, w podejściu dochodowym,

d) budynku lub budowli, w podejściu kosztowym,

e) nieruchomości gruntowej w celu aktualizacji opłaty z tytułu użytkowania wieczystego,

f) nieruchomości rolnej lub leśnej w celu ustalenia odszkodowania za wywłaszczenie,

g) nieruchomości gruntowej w celu naliczenia opłaty adiacenckiej,

h) nieruchomości jako przedmiotu ograniczonego prawa rzeczowego;

Gdy kandydat spełni powyższe warunki, powinien zawnioskować o nadanie uprawnień wskazując termin postępowania kwalifikacyjnego, opublikowany na stronie Ministerstwa.

Jak wygląda egzamin na rzeczoznawcę majątkowego?

Część pisemna trwa 90 min. Polega na rozwiązaniu testu wielokrotnego wyboru składającego się z 90 pytań. Zakres merytoryczny pytań obejmuje zagadnienia określone w przepisach dotyczących minimalnych wymogów programowych dla studiów podyplomowych w zakresie wyceny nieruchomości. (zawód rzeczoznawcy majątkowego to profesja multidyscyplinarna i zakres materiału, który trzeba przyswoić jest naprawdę szeroki). Ci kandydaci, którzy otrzymają co najmniej 65 punktów, zostają dopuszczeni do egzaminu ustnego. Część ustna służy sprawdzeniu przygotowania praktycznego kandydata. Podczas egzaminu kandydat omawia procedury wyceny nieruchomości zastosowane w dwóch projektach operatów szacunkowych wybranych przez zespół kwalifikacyjny spośród sześciu dołączonych do wniosku lub omawia dwie wylosowane procedury wyceny nieruchomości, z uwzględnieniem rodzaju nieruchomości i celu wyceny.  Po omówieniu przez kandydata procedur, zespół kwalifikacyjny, do każdej z dwóch omówionych procedur wyceny nieruchomości, zadane po trzy pytania dotyczące podstaw prawnych, zastosowanych podejść, metod i technik wyceny, źródeł informacji o nieruchomościach, a także analizy rynku nieruchomości. Każda odpowiedź jest oceniana w czterostopniowej skali od 0 do 3 pkt, a uzyskanie co najmniej 14 punktów z 24 możliwych, kończy egzamin wynikiem pozytywnym.

Wpisu do centralnego rejestru rzeczoznawców majątkowych dokonuje się z urzędu jednocześnie z wydaniem świadectwa nadania uprawnień zawodowych w zakresie szacowania nieruchomości. Data wpisu do centralnego rejestru jest tożsama z datą nadania uprawnień zawodowych.

Szczegółowo proces starania się o nadanie uprawnień opisuje Rozporządzenie Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 11 marca 2014 roku w sprawie nadawania uprawnień w zakresie szacowania nieruchomości.

Zdobyłeś uprawnienia rzeczoznawcy? Ta oferta jest dla Ciebie. Sprawdź >>>